Όλη η χώρα ξαφνικά απέκτησε άποψη για τους διεμφυλικούς. Γιατί εμείς να το παίξουμε ανώτεροι και να μην υποπέσουμε στο ίδιο αμάρτημα; Συζητώντας (λέμε τώρα) ως κοινωνία, μέσω τηλεόρασης και “κοινωνικών δικτύων” για το κατά πόσο μπορεί ο καθένας και η καθεμία από μας να αυτοπροσδιορίζεται, οδηγηθήκαμε τελικά στο , μάλλον, αυτονόητο: Αποκαλύψαμε την πλειοψηφική μας καφρίλα. Επιχειρήματα επιστημονικά, ιατρικά , νομικά και ότι άλλο και από τις δύο πλευρές. Τόσο υπέρ των διεμφυλικών, όσο και κατά. Θεσμοί και θεωρίες που δείχνουν κατανόηση στους … “πάσχοντες” και θέλουν να τους βοηθήσουν, απλός κόσμος που αρνείται αυτόματα κάτι που δεν καταλαβαίνει, και άλλος κόσμος που δεν καταλαβαίνει γιατί υπάρχουν ακόμα άνθρωποι της παράδοσης, της θρησκείας, της πατρίδας και άλλων κοινωνικών και πολιτιστικών μορφωμάτων και παραμορφωμάτων.
Αν υποθέσουμε πως εμπιστευόμαστε τα επιστημονικά δεδομένα, θα λέγαμε πως τα φύλα είναι δύο ; ή άντρας ή γυναίκα. Είτε ΧΧ, είτε ΧΨ. Αυτά, παλιά. Το καλό και το κακό με την επιστήμη, είναι ότι επιτρέπει στον εαυτό της την αναθεώρηση. Πλέον παραδέχονται την ύπαρξη και ενδιάμεσων καταστάσεων, μιλώντας για ένα φάσμα περιπτώσεων. Αυτό μπορούμε να πούμε πως οφείλεται είτε στην εξέλιξη της επιστημονικής έρευνας, είτε σε μία τρομερή συνωμοσία των μεταμοντέρνων εξωγήινων που θέλουν να μας αποκόψουν από τις παραδόσεις μας. Ποιος μπορεί να ξέρει;
Αν συνεχίσουμε να ασεβούμε , θα δεχτούμε αυτό που δείχνουν οι έρευνες. Ένα ποσοστό 0,5% εώς και 1% είναι “μεσοφυλικοί”. Ούτε άντρες, ούτε γυναίκες. Και δεν είναι ανωμαλία, είναι μέρος της ποικιλομορφίας της ζωής. Ή έτσι θέλουν να πιστεύουμε οι κακοί εξωγήινοι. Τέλος πάντων , στα σίγουρα ακόμα και σε μας που το παίζουμε προοδευτικοί αυτό ίσως διαβάζεται εύκολα, αλλά μέσα μας λέμε και ένα “μη σου τύχει”. Δηλαδή , τι άλλο θα μας πούνε αυτοί οι εχθροί του γένους; Ότι σύμφωνα με αυτά τα ποσοστά θα πρέπει και στο νησί μας να υπάρχουν περίπου 150 τέτοια άτομα; Κρύος ιδρώτας. Ζουν ανάμεσα μας.
Υπάρχει σίγουρα μία ανωμαλία σε όλο αυτό. Αλλά δεν είναι από τη μεριά αυτής της ταλαιπωρημένης μικρής μειοψηφίας. Εκδηλώνεται σε όλο της το μεγαλείο στην πλειοψηφική παραδοσιακή μας σκέψη. Είναι η ανικανότητα μας να είμαστε ανεκτικοί. Είναι η τάση μας να προσπαθούμε όλα να τα καταλάβουμε σαν δίπολα: άσπρο – μαύρο, καλό – κακό, ύλη – πνεύμα, αρσενικό – θηλυκό Να μην μπορούμε να ανοίξουμε το γαμημένο το μυαλό μας ένα κλικ, και να καταλάβουμε πως γίνεται και αλλιώς. Αυτό θα δημιουργούσε όμως προβλήματα σε όλους αυτούς τους θεσμούς που φροντίζουν να μας εκπαιδεύσουν σε φιλήσυχους πολίτες. Το κακό είναι πως και οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν μία τέτοια ασφάλεια και πιστεύουν όντως πως για όλα τα δεινά τους , ευθύνονται πάντα κάποιοι άλλοι , αιρετικοί, αυτοί που δε συμμορφώνονται με τα καλούπια της κοινωνίας μας. Μια θα είναι οι γύφτοι, μια θα είναι οι ομοφυλόφιλοι, μια θα είναι οι νεοχίπηδες, όλοι αυτοί που είναι λάθος και δε μας αφήνουν να ευτυχήσουμε όπως μας αρμόζει.
Υπάρχει μία ανωμαλία στις κοινωνίες μας που δε μας επιτρέπει να δεχτούμε το αυτονόητο δικαίωμα του καθενός να αυτοπροσδιορίζεται Ίσως γιατί μετά θα έπρεπε να σκεφτούμε στα σοβαρά και το δικό μας αυτοπροσδιορισμό σε αυτή τη ζωή. Ποιοι είμαστε , τι κάνουμε, για ποιο λόγο το κάνουμε, τι θα θέλαμε να κάνουμε αλλά δε κάνουμε γιατί δεν πρέπει, γιατί δεν πρέπει, ποιος ορίζει τι πρέπει και τι όχι, και άλλα τέτοια συναφή που μπορεί καταστρέψουν τον καθωσπρέπει βίο μας. Ανωμαλίες.