Τι μοντέλο ανάπτυξης θέλουμε;-Του Βλάση Χατζηχαραλάμπους

Του Βλάση Χατζηχαραλάμπους

Βρισκόμαστε ήδη λίγους μήνες πριν την έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου, μιας περιόδου που αναμένεται με τους καλύτερους οιωνούς καθώς η τουριστική κίνηση σε απόλυτα νούμερα τυγχάνει δραματικής αύξησης τα τελευταία χρόνια, χωρίς όμως αυτή να συνοδεύεται από επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου σε επιθυμητά επίπεδα.

Συχνά η κουβέντα στο δημόσιο λόγο, από τους αρμόδιους φορείς αλλά και τους επαγγελματίες του τουρισμού, περιστρέφεται αφενός γύρω από το πως θα “αυξηθεί η πίτα” την καλοκαιρινή περίοδο κάτι που θα επιφέρει και οικονομική ανάπτυξη, κι αφετέρου τους τρόπους με τους οποίος το προϊόν “Λήμνος” θα γίνει αναταγωνιστικό σε σχέση με τα υπόλοιπα νησιά.

 Έλλειψη σχεδιασμού για το μοντέλο ανάπτυξης του νησιού

Αν συνομολογήσουμε ότι ο τουρισμός αποτελεί μια πολύ σημαντική πτυχή της οικονομικής ανάπτυξης του νησιού, χωρίς όμως να αποτελεί τη μοναδική, τότε θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτή η ανάπτυξη αυτή δε θα πραγματωθεί ελλείψει σχεδιασμού σε όλα τα επίπεδα, αυτοδιοικητικά και μη.

Η διαδικασία διαμόρφωσης ενός τέτοιου σχεδιασμού, αρχικά προϋποθέτει τη συμμετοχή όλης της τοπικής κοινωνίας μαζί με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, σε επίπεδο διαβούλευσης και έπειτα στη χάραξη της πολιτικής αυτής από την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και την εκάστοτε κυβέρνηση.

Δυστυχώς αυτή η κουβέντα, δεν έχει ανοίξει με μαζικούς όρους στην τοπική κοινωνία με αποτέλεσμα να δημιουργείται συχνά σύγχυση αλλά και να παρατηρούνται φαινόμενα εσωτερικών συγκρούσεων και ανταγωνισμών μεταξύ επαγγελματιών αλλά και κατοίκων που διαμένουν μόνιμα στη Λήμνο και ειδικότερα αυτών που διαμένουν στις πιο απομακρυσμένες περιοχές που στερούνται βασικών υποδομών.

Βραχνάς οι αεροπορικές συγκοινωνίες

Όσο και να συζητάμε για το καταλληλότερο μοντέλο ανάπτυξης αν δεν επιλυθεί το ζήτημα της αεροπορικής σύνδεσης της Λήμνου όλες αυτές οι συζητήσεις πέφτουν στο κενό.

Και μπορεί οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες να έχουν βελτιωθεί σημαντικά με τα όποια προβλήματα που δημιουργούνται, κάτι που αποτυπώνεται και στην τουριστική κίνηση ωστόσο οι τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων είναι απρόσιτες για τη μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού.

Τι ανάπτυξη θέλουμε;

Σε ένα τέτοιο ερώτημα δεν υπάρχει μόνο μια απάντηση καθώς τα οικονομικά συμφέροντα είναι αρκετά και πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενα, το σίγουρο είναι ότι σαν νησί έχουμε τη δυνατότητα να συνδυάσουμε διάφορες μορφές τουρισμού, εναλλακτικών και μη χωρίς να μεταβάλλουν αρνητικά τη φυσιογνωμία του νησιού, που αποτελεί και το ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα.

Αξίζει να τονιστεί ότι γίνονται πολύ σημαντικές προσπάθειες από τους ανθρώπους του τουρισμού στο να βελτιωθεί το συνολικό πακέτο αλλά και οι υπηρεσίες διαμονής και εστίασης, με στόχο πάντα τη δημιουργία μιας ευχάριστης και απολαυστικής εμπειρίας στους χρήστες αυτών των υπηρεσιών (τουρίστες).

Απουσία βασικών υποδομών

Οι προσπάθειες που γίνονται από τους ανθρώπους του τουρισμού για βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών,δεν αρκούν, αν δε συνοδεύονται και με βασικές υποδομές ανάδειξης του φυσικού μας πλούτου.

Αρχικά η διευκόλυνση της πρόσβασης σε αρχαιολογικούς χώρους και παραλίες θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για κάθε δημοτική και περιφερειακή αρχή καθώς ο φυσικός μας πλούτος είναι το βασικό στοιχείο που συνθέτει τη φυσιογνωμία του νησιού αλλά και ένα ισχυρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλουμε παντού ασφαλτοστρώσεις, κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο κυρίως στους πολυσύχναστους προορισμούς.

Οι παραλίες μας, ο θησαυρός μας

Η Λήμνος σε αντίθεση με τα υπόλοιπα νησιά του Βορείου Αιγαίου, φημίζεται για τις ξεχωριστές παραλίες της με ποικιλόμορφα χαρακτηριστικά γεγονός που δε μπορεί να μείνει αναξιοποίητο.

Αξιοποίηση όμως δε σημαίνει απαραίτητα και εμπορευματοποίηση στο σύνολο των παραλιών καθώς είναι μεγάλη η μερίδα του κόσμου που επιθυμεί ελεύθερες παραλίες για να απολαύσει τις διακοπές του.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε όμως ότι ολοένα και περισσότερες παραλίες, ακόμα και οι πιο απομακρυσμένες,βγαίνουν προς εκμίσθωση χωρίς να εξασφαλίζεται στις περισσότερες των περιπτώσεων ούτε η πρόσβαση(δύσβατοι δρόμοι) ούτε οι απαραίτητες προδιαγραφές όπως είναι το ρεύμα αλλά και οι χημικές τουαλέτες τη στιγμή που ο Δήμος εισπράττει αρκετά χρήματα από την ενοικίαση αυτών.

Αντί επιλόγου

Το παρών κείμενο δε συνιστά κριτική προς την παρούσα Δημοτική Αρχή αλλά προσπαθεί να συμβάλλει σε ένα διάλογο που θα πρεπε ήδη να έχει ξεκινήσει με επίσημους όρους, σχετικά με το πολύ κρίσιμο ερώτημα για το τι μοντέλο ανάπτυξης θα ήταν το ιδανικότερο για το νησί μας και πως αυτό υλοποιείται.

Έτοιμες λύσεις δεν υπάρχουν μα ούτε και σωτήρες γι αυτό η συνεργασία αλλά και η διάθεση για προσφορά όλων των εμπλεκόμενων φορέων του τουρισμού και των κατοίκων, αποτελεί τον πιο ασφαλή δρόμο.