Του Βλάση Χατζηχαραλάμπους*
Το παρόν κείμενο γράφεται ως μια προσπάθεια να θέσει δημόσια μερικά ερωτήματα αλλά και να αναζητήσει απαντήσεις, με αφορμή τη συνάντηση των προέδρων των ποδοσφαιρικών σωματείων, στις 5 του Μάη με το Νίκο Χρόνη, μέλος του Δ.Σ της ΕΠΣ αλλά και της τοπικής επιτροπής, με φόντο τις αλλαγές στους όρους διεξαγωγής του πρωταθλήματος, τη νέα χρονιά αλλά και τις προτάσεις των σωματείων που θα συμβάλουν στην αναβάθμιση του προς το καλύτερο.
Δυστυχώς η συζήτηση, που διήρκησε λίγη ώρα, περιστράφηκε γύρω απ την ύπαρξη μιας ή δυο κατηγοριών, τη νέα σεζόν, γεγονός που αποτελεί αντικείμενο διαφωνίας των σωματείων με το ραντεβού να ανανεώνεται για τις 23 Μάη, χωρίς όμως κάποιο εκπρόσωπο της ΕΠΣ.
Για να βρούμε όμως απαντήσεις που θα λύσουν τα προβλήματα στο χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, αρχικά, θα πρέπει να θέσουμε και τα σωστά ερωτήματα, μια διαδικασία που αφορά ολόκληρη την ποδοσφαιρική κοινότητα και όχι μόνο τους “ειδικούς” και πρέπει να διεξαχθεί δημόσια και ανοιχτά.
πρώτο βήμα η αναγνώριση του προβλήματος
Την τελευταία δεκαετία, παρατηρείται έντονα το φαινόμενο, αρκετές ομάδες, προκειμένου να πρωταγωνιστήσουν στο πρωτάθλημα, να δαπανούν χιλιάδες ευρώ τόσο σε μεταγραφές ποδοσφαιριστών και προπονητών όσο και στην αναβάθμιση των υποδομών αλλά και των αθλητικών συνθηκών εντός των ομάδων, πιστοί στα πρότυπα των επαγγελματικών σωματείων, γεγονός που εξηγεί την τεράστια διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των σωματείων που σαφώς προκύπτει, από τη διαφορά του μπάτζετ.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τα μικρά σε μπάτζετ σωματεία, που τις περισσότερες φορές δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν στις βασικές υποχρεώσεις, πόσο μάλλον να είναι ανταγωνιστικές, να οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση.
και που ειναι το πρόβλημα;
Θεμιτά όλα αυτά, θα σου πει κάποιος, αφού κάθε πρόεδρος έχει και πρέπει να έχει το δικαίωμα να ξοδεύει τα λεφτά του όπου και όπως θέλει, προκειμένου η ομάδα του να κατακτήσει τον τίτλο. Ένα τίτλο γοήτρου απλά, αφού καμιά ομάδα μέχρι τώρα δεν έχει δείξει ότι μπορεί να ανέβει στη Γ Εθνική με τις τεράστιες αγωνιστικές και οικονομικές απαιτήσεις.
Το πρόβλημα με τον παραπάνω ισχυρισμό έγκειται στο γεγονός ότι αρκετά παιδιά, προκειμένου να βγάλουν ένα χαρτζιλίκι- σε μια εποχή δύσκολη, ειδικά για τους νέους- ή να αγωνιστούν σε ένα πιο ανταγωνιστικό επίπεδο,να οδηγούνται στο να εγκαταλείπουν τις μικρότερες ομάδες και να συγκεντρώνονται στα μεγάλα σε οικονομικό επίπεδο, σωματεία τη στιγμή που όλες οι ομάδες του νησιού, έχουν γεωγραφική αναφορά αφού αντιπροσωπεύουν τα χωριά της Λήμνου.
Η σταδιακή εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, που έχει ως αποτέλεσμα την μετατροπή του σε ένα άθλημα για λίγους κι εκλεκτούς, απομακρύνει παιδιά και νέους, που δεν έχουν ιδιαίτερες ποδοσφαιρικές ικανότητες από το ποδόσφαιρο-αφού οι αγωνιστικές απαιτήσεις αυξάνονται- τη στιγμή που ο αθλητισμός, αποτελεί το πιο ασφαλές καταφύγιο, ειδικά σε απομακρυσμένες περιοχές όπου οι επιλογές είναι ελάχιστες για τους νέους.
ο αμοιβόμενος ποδοσφαιριστής είναι εργαζόμενος
Αν και ο Κανονισμός προβλέπει τις αμοιβές των ποδοσφαιριστών και των προπονητών, η πραγματικότητα στο νησί μας όπως και στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, μας διαψεύδει κατηγορηματικά αφού δεν ακολουθείται από κανένα σωματείο η νόμιμη αλλά και προβλεπόμενη διαδικασία που ορίζει αρχικά τη συγκρότηση ισολογισμού για κάθε σωματείο αλλά και κάλυψη των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των αμοιβόμενων, με αποτέλεσμα αρκετά χρήματα που δαπανώνται, να μην υπόκεινται σε καμία φορολογία.
Επιπλέον, η πληρωμή ορισμένων ποδοσφαιριστών, σε κάθε ομάδα και όχι το σύνολο αυτών, παράγει εσωτερικές συγκρούσεις στις ομάδες που το κάνουν αφού η προσπάθεια και η σκληρή προπόνηση είναι συλλογική ενώ τα χρηματικά οφέλη, ατομικά με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότεροι να απομακρύνονται από το ποδόσφαιρο.
περί διαιτησίας ο λόγος
Στην εξέλιξη μιας αγωνιστικής σεζόν, δεν είναι λίγα τα προβλήματα που δημιουργούνται μεταξύ των σωματείων και των διαιτητών που σφυρίζουν στο νησί μας, αφού πολλές φορές γίνεται λόγος για αλλοίωση αποτελεσμάτων από λάθος σφυρίγματα. Αν σκεφτούμε τα δεινά του ελληνικού ποδοσφαίρου αλλά και τα κακώς κείμενα, όπως παρακολουθούμε συχνά στις τηλεοράσεις και τις εκπομπές-με τη Superleague, να είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα-, είναι λογικό αυτή η κρίση αξιών και η έλλειψη εμπιστοσύνης να γίνεται ορατή και να επηρεάζει και τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα.
Αυτό που δε μπορεί να γίνει αποδεκτό όμως σε καμία περίπτωση, είναι τα ρατσιστικά και σεξιστικά σχόλια από τις κερκίδες αλλά και η στοχοποίηση που υφίστανται οι διαιτητές από σημαντική μερίδα του κόσμου. Θα πρέπει να είναι ευθύνη των σωματείων να απομακρύνουν όλους εκείνους που μολύνουν με τις βωμολοχίες τους τις κερκίδες των γηπέδων και τα μικρά παιδιά που βρίσκονται ανάμεσα τους.
Κανείς δεν είπε ότι έχουμε τους καλύτερους διαιτητές ή ότι δε θα γίνουν και λάθη που πολλές φορές στερούν και τον τίλο σε μια ομάδα αλλά θα πρέπει όλοι μας, να δείξουμε αφενός κατανόηση μιας και οι περισσότεροι, είναι ερασιτέχνες κι αφετέρου να εργαστούμε συλλογικά για την αναβάθμιση της διαιτησίας προς το καλύτερο.
Ήδη είναι πολύ θετικό το ότι σε αρκετά παιχνίδια, έγινε χρήση ενδοεπικοινωνίας για την καλύτερη συννενόηση των διαιτητών σε ένα ματς.
Το σίγουρο είναι ότι η έλλειψη διαιτητών, μετά και την αποχώρηση αρκετών απ τη νεα σεζόν, θα είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που θα βρούμε μπροστά μας το επόμενο διάστημα.
Οι ευθύνες της ΕΠΣ
Την ευθύνη για τη διεξαγωγή του Πρωταθλήματος και του Κυπέλλου αλλά και όλα τα τεχνικά και οργανωτικά ζητήματα που προκύπτουν, τη φέρει αποκλειστικά η ΕΠΣ Λέσβου ως διοργανώτρια αρχή. Μια ΕΠΣ, που κατά κοινή παραδοχή των παραγόντων των ομάδων δε στέκεται δίπλα στα σωματεία της Λήμνου τη στιγμή που εισπράττει αρκετά χρήματα, ενώ γίνονται φιλότιμες προσπάθειες από τοπικά στελέχη.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον παραπάνω ισχυρισμό αποτελούν οι αγώνες μπαράζ που ενώ στη Μυτιλήνη γινόντουσαν κάθε Κυριακή, στη Λήμνο το πρόγραμμα αγώνων για τα σωματεία ήταν εξοντωτικό με αγώνες κάθε Τετάρτη και Δευτέρα που είχε ως αποτέλεσμα αρκετούς τραυματισμούς.
Οι καθυστερήσεις σε δελτία ποδοσφαιριστών που παρατηρούνται στις μεταγραφικές περιόδους, οφείλονται στη χρήση πεπαλαιωμένων μέσων όπως το φαξ αλλά και οι αποστολές αυτών μέσω κουριερ, τη στιγμή που η τεχνολογία δίνει άπειρες λύσεις, γρήγορα, εύκολα και αποτελεσματικά.
Απ την άλλη, σε σχέση με τη διαιτησία, παρατηρείται το φαινόμενο ότι εξαντλείται το νομικό πλαίσιο για διαμαρτυρίες παραγόντων και ποσοδφαιριστών απέναντι στους διαιτητές τη στιγμή που δε δείχνεται η ίδια αυστηρότητα στα διαιτητικά λάθη με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συχνά παρεξηγήσεις.
Στο δια ταύτα
Μια καλή αρχή για τη συλλογική επίλυση των προβλημάτων, είναι τα συχνά μαζέματα των παραγόντων των σωματείων και της ΕΠΣ όπου όλα τα θέματα θα τίθενται επί τάπητος ενώ η συνεργασία και η αλληλεγγύη μεταξύ των σωματείων, να αποτελεί το πιο ασφαλή δρόμο.
Να επενδύσουμε στις ακαδημίες
Ευθύνη όλων των σωματείων εκτός από την αναβάθμιση του αθλήματος, θα πρέπει να είναι και η μέριμνα για τις νέες γεννιές και αυτές που έρχονται, εξασφαλίζοντας τους αξιοπρεπείς συνθήκες και δίνοντας τους ισχυρά κίνητρα ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο.
Σε αυτή την κατεύθυνση η δημιουργία πρωταθλήματος νέων χωρίς ηλικιακό περιορισμο(εώς 17 χρονών) που η διάρκεια του θα καθοριστεί ανάλογα με τις συμμετοχές, από όσα σωματεία μπορούν, είναι μια πρόταση που κατά τη γνώμη μου, κινείται στα σωστά πλαίσια.
Το θετικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει αναβάθμιση των αθλητικών εγκαταστάσεων, με τέσσερα γήπεδα διαθέσιμα και άλλα δυο, υπό κατασκευή, γεγονός που δε μπορεί να μείνει ασχολίαστο.
αντί επιλόγου
Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στο σύνθημα που έχουμε προτάξει σαν σωματείο εδώ και δυο χρόνια και δεν είναι άλλο απ το “Against Modern Football” για το οποίο έχουμε δεχθεί σκληρή κριτική από διάφορους.
Προτάσσοντας ένα τέτοιο σύνθημα, δηλώνουμε την πλήρη αντίθεση μας στην εμπορευματοποίηση του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου αλλά και η επιστροφή στις… ρίζες. Η επιστροφή, δηλαδή, στην ερασιτεχνική μορφή του ποδοσφαίρου όπου η αγάπη για την ομάδα ήταν πάνω από τα κέρδη της ομάδας και του εκάστοτε Προέδρου.
Πιστεύουμε σε μια πιο συμμετοχική δομή διοίκησης των ομάδων όπου κανείς δε θα είναι εξαρτημένος απ τα λεφτά που δαπανά ο κάθε πρόεδρος αλλά θα μπορούν όλοι οι εμπλεκόμενοι να συμμετέχουν ισότιμα στη λήψη αποφάσεων.
Παλεύουμε για κερκίδες που θα σέβονται τον άνθρωπο απομονώνοντας ρατσιστικές και φασιστικές συμπεριφορές.
*Ο Βλάσης Χατζηχαραλάμπους είναι πρόεδρος του Δ.Σ του Αητού Πλάκας Παναγιάς