Κινηματογραφική Λέσχη: Με τις “Μνήμες Φόνων” ξεκινάει το αφιέρωμα στο ασιατικό σινεμά
Την έναρξη ενός αφιερώματος στο σύγχρονο ασιατικό κινηματογράφο, με την προβολή της ταινίας “Μνήμες Φόνων” του Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Μπονγκ Τζουν-Χο, ανακοίνωσε η Κινηματογραφική Λέσχη Λήμνου.
Ειδικότερα, η ταινία “Μνήμες Φόνων” (Memories of Murder), από το δημιουργό της τεράστιας επιτυχίας “Παράσιτα”, θα προβληθεί την Τρίτη 28 Φεβρουαρίου στο Κινηματοθέατρο Μαρούλα στις 21:00.
Όπως αναφέρει η Κινηματογραφική Λέσχη, ο Μπονγκ Τζουν-Χο είναι αυτή τη στιγμή ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του ασιατικού, αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου, ο πρώτος στην ιστορία του θεσμού των Όσκαρ που «ανάγκασε» την Ακαδημία να απονείμει το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας σε μη-αγγλόφωνη ταινία («Παράσιτα»).
Μνήμες Φόνων: Η ταυτότητα της ταινίας
Οι «Μνήμες Φόνων», δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Μπονγκ Τζουν-χο, είναι ένα πραγματικό «διαμάντι», μια από κάθε άποψη άρτια ταινία που αν και δεν έτυχε της αναγνώρισης που δικαιούνταν την εποχή που γυρίστηκε, έρχεται τώρα, είκοσι περίπου χρόνια μετά, να πάρει τη θέση που της αξίζει στο κινηματογραφικό στερέωμα. Άλλωστε, τα διαμάντια είναι παντοτινά και η λάμψη τους μπορεί να καλυφθεί πρόσκαιρα, αλλά δεν μπορεί ποτέ να χαθεί.
Αντλώντας έμπνευση από πραγματικά περιστατικά και την αληθινή ιστορία μιας άκαρπης αστυνομικής έρευνας για τον εντοπισμό και την σύλληψη του πρώτου serial killer της Νότιας Κορέας, ο οποίος έδρασε από το 1986 έως το 1991, σκοτώνοντας δέκα γυναίκες, ο Μπονγκ Τζουν-χο δεν ενδιαφέρεται να αποτυπώσει τα γεγονότα με ιστορική ακρίβεια, αλλά αντίθετα χρησιμοποιεί την ακόμα και σήμερα διαβόητη στη χώρα του υπόθεση ως αφορμή για μια επανανάγνωση της ιστορίας ως τραγωδίας, αλλά και φάρσας ταυτόχρονα.
Ο Μπονγκ Τζουν-Χο χρησιμοποιεί αρχικά τους αισθητικούς και σημειολογικούς κώδικες του αστυνομικού θρίλερ και της buddy comedy, όπως αυτοί έχουν διαμορφωθεί επί δεκαετίες από το Χόλυγουντ, για να τους αποδομήσει εκ των έσω.
Κι ενώ η ταινία θα λειτουργούσε άνετα κι απολύτως επιτυχημένα ακόμα και σ’ αυτό το πρώτο επίπεδο μιας mainstream αστυνομικής περιπέτειας, ο Kορεάτης σκηνοθέτης, σε άμεσο διάλογο με την Ιστορία και το συλλογικό τραύμα της χώρας του, προσθέτει στην ταινία ένα ακόμα επίπεδο, εκείνο της πολιτικής αλληγορίας, συνδέοντας άμεσα την υπόθεση με την πολιτική κατάσταση στη χώρα το 1986 και την αιματηρή καταστολή των διαμαρτυριών των φοιτητών και των δημοκρατικών παρατάξεων, με κορυφαία τη «σφαγή» στο Γκουάντζου στις αρχές της δεκαετίας, στην οποία σκοτώθηκαν από το στρατό πάνω από 600 διαδηλωτές.